مقاله درباره تأثیر یک دوره تمرینی ورزش در آب بر استئوآرتریت زانوی زنان سالمند

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

تأثیر یک دوره تمرینی ورزش در آب بر استئوآرتریت زانوی زنان سالمند

Running title

تأثیر ورزش در آب بر استئوآرتریت زانوی زنان

چکیده

مقدمه: امروزه شرکت در فعالیت بدنی در پیش گیری از بیماری‌های مزمنی همچون استئوآرتریت پیشنهاد می‌شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرینی ورزش در آب بر شدت درد زانو، میزان علائم و مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت‌های روزانه، ورزشی، تفریحی و کیفیت زندگی زنان سالمند بود.

مواد و روش‌ها: 12 زن سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو با میانگین و انحراف استاندارد سن 70/4±52 سال، قد 45/6±17/163 سانتیمتر، وزن 69/6±83/67 کیلوگرم به صورت هدفمند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه جهانی و بومی سازی شده پیامد صدمات زانو و استئوآرتریت استفاده شد. نمونه‌ها برنامه تمرینی ورزش در آب را به مدت 8 هفته زیر نظر مربی آب درمانی انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از Correlated t-test در سطح معنی داری استفاده گردید (05/0>P).

یافته‌ها: بین پیش تا پس آزمون میانگین میزان علائم (418/0P=) تفاوت معنی داری وجود نداشت، در حالی که شدت درد زانو (019/0P=)، عملکرد حرکتی در فعالیت‌های روزانه، (020/0P=) ورزشی، تفریحی (003/0P=) و کیفیت زندگی (048/0P=) پس از اجرای پروتکل به میزان معنی‌داری بهبود یافته بود.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که برنامه تمرینی ورزش در آب، می‌تواند به عنوان یک روش تمرینی ایمن و موثر در بهبود درد، عملکرد و کیفیت زندگی زنان سالمند دارای استئوآرتریت زانو مورد توجه قرار گیرد.

کلید واژه‌ها: استئوآرتریت زانو، ورزش در آب

Effects of Aquatic exercise on knee osteoarthritis in elderly female

Hossein Mehrabian*, Seyed Sadredin Shojaedin1, Amir Hossein Baratii2, Manijeh Ghasemi3

Abstract

INTRODUCTION: Nowadays, the advantages of participating in physical activities are so well proved that many statements recommend them in preventing chronic diseases such as osteoarthritis. The purpose of this study was to examine the effects of Aquatic exercises on the knee pain and its symptoms as well as on motor problems associated with daily living activities (ADL), doing sports, recreation activities, and the quality of life among elderly female.

Materials and Methods: The study group consisted of twelve elderly female with mean age (years) 52 ± 4.70, mean height (cm) 163.17 ± 6.45, and mean weight (kg) 67.83 ± 6.69. They all suffered from knee osteoarthritis. The world-known Knee injuries and Osteoarthritis Outcome Score questionnaire was used for data collection. Aquatic exercises were carried out under the supervision of Aquatic exercises trainer for eight weeks. Obtained data were statistically analyzed through t test at significance level of P ≤ 0.05.

Results: No significant difference was observed between pre- and post-test conditions concerning symptoms (P=0.418), However, knee pain (P=0.019), motor functions of daily living, (P=0.020) sport and recreation activities (P=0.003) and subjects’ quality of life (P=0.048) were significantly improved subsequent to the termination of the training program.

Conclusion: The results showed that Aquatic exercises, as a safe and effective exercise method, should be considered in improving pain, motor functions of elderly males with knee osteoarthritis and their quality of lives.

Keywords: Knee Osteoarthritis, Aquatic exercises

* MSc, Department of Corrective Exercises and Sports Injuries, School of Physical Education and Sport Sciences, Tarbiat Moallem University of Tehran, Tehran, Iran. Email: [email protected]

1. Associate Professor, Department of corrective Exercises and Sports injuries, School of Physical Education and Sport Sciences, Tarbiat Moallem University of Tehran, Tehran, Iran.

2. Sports Medicine Specialist, Assistant Professor, Department of Corrective Exercises and Sports Injuries, School of Physical Education and Sport Sciences, Shahid rajai University of Tehran, Tehran, Iran

3. MSc, Department of Physical Education, School of Physical Education, Islamic Azad University of Karaj, Tehran, Iran.

مقدمه

استئوآرتریت (Osteoarthritis)یکی از شایع‌ترین اختلالات مفصلی و از علل عمده ناتوانی و از کارافتادگی اجتماعی- اقتصادی می‌باشد (1). زانو شایع‌ترین محل استئوآرتریت پس از انگشتان و مهره‌ها می‌باشد، به طوری که یک سوم از جمعیت بالای 65 سال دنیا دچار تغییرات رادیولوژیکی استئوآرتریت زانو هستند (2).

فرآیند پیری شامل تغییرات فرسایشی، تدریجی و برگشت ناپذیر سیستم‌های بدن است که باعث از دست رفتن عملکرد و کیفیت زندگی افراد سالمند می‌شود (3). درد اسکلتی- عضلانی مشکلی شایع در میان سالمندان است و اثرات طولانی مدت این دردها به خوبی شناخته شده است. علاوه بر این محدود کردن فعالیت جسمانی در میان سالمندان بسیار مهم است (4). مطالعات نشان دادند که شیوع استئوآرتریت زانو در بین افراد 65 ساله یا بالاتر بین 60 تا 90 درصد است (5). علاوه بر این آرتریت، خصوصاً در زانو، بیشتر در زنان و با افزایش سن رخ می‌دهد (6).

رنج بردن از درد های اسکلتی عضلانی مهم‌ترین دلیل غیبت از کار در دنیای غرب است، که اغلب منجر به درد، از دست رفتن قابلیت حرکت و یک ناتوانی بلند مدت می‌شود (7). از سوی دیگر هزینه های ناشی از بیماری چه به صورت هزینه های مستقیم در رابطه با مراقبت‌های پزشکی (درمان و نوتوانی) و چه به صورت هزینه های غیر مستقیم حاصل از عدم بهره‌وری، به بار سنگین اقتصادی و بهداشتی آرتریت می‌افزاید (8).

از طرفی حفظ عملکرد جسمی برای انجام فعالیت‌های خود مراقبتی در بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن از جمله استئوآرتریت الزامی بوده و در این راستا انجام مرتب ورزش با کامل نمودن قوای جسمانی، می‌تواند بر کاهش شدت درد و علائم و بهبود عملکرد حرکتی بیمار موثر باشد (9).

بنیاد ملی آرتروز در ایالات متحده در سال 1997 برنامه ورزش در آب را برای جامعه بیماران مبتلا به آرتریت پیشنهاد کرد (10). ورزش در آب مزیت‌های فراوانی دارد، با توجه به خواص آب در ایجاد مقاومت، سبک سازی و کم کردن فشار وارده بر مفاصل مبتلا، انجام ورزش با صدمه کمتر و یادگیری آسان‌تر صورت می‌گیرد (11). ورزش در آب از طریق تقویت عضلات اطراف مفصل و کاهش فشار وارد بر آن، در کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی این بیماران موثر است (12). در کره جنوبی، برنامه های ورزش در آب به طور گسترده ای در سال‌های اخیر استفاده می‌شود (13).

افزایش سطح فعالیت بدنی به عنوان زیر بنایی در ارتقای سلامت عمومی جوامع در جهت کاهش بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی عروقی و بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان و غیره توصیه می‌شود (6).

Spector و همکاران (14) و Sezoeke و همکاران (15)، بیان کردند، که بین فعالیت بدنی و خطر استئوآرتریت زانو ارتباط وجود دارد. Felson (16) و Hootman و همکاران (17)، بیان کردند که فعالیت بدنی ممکن است اثر گذار نباشد. Rogers و همکاران (18) و White و همکاران (19)، بیان کردند که فعالیت بدنی ممکن است مفصل زانو را از تغییرات دژنراتیو حفظ کند.

با توجه به اثرات ورزش در آب بر استئوآرتریت زانو، مطالعات نشان دادند که ورزش در آب اثرات کم تا متوسطی بر عملکرد و کیفیت زندگی و همچنین اثر جزئی بر شدت درد بیماران مبتلا دارد. به نظر می‌رسد که ورزش در آب اثرات کوتاه مدتی بر استئوآرتریت زانوی سالمندان دارد. به هر حال مطالعات انجام شده در این زمینه، جهت نتیجه گیری قطعی بسیار کم است (20).

به طوری که در بررسی " مقایسه تأثیر یک دوره تمرینی ورزش در آب و ورزش در خشکی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو "بیان شده که ورزش در آب پیشرفت