تحقیق در مورد درمان شکستگی ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

عوارض شکستگی ها

عوارض شکستگی ها عبارتند از :

عفونت

این عارضه معمولا محدود به شکستگی های باز است که زخم بوسیلة ارگانیسمی آلوده می شود . در شکستگی بسته امکان عفونت در مواردی است که بوسیلة عمل جراحی به شکستگی باز تبدیل شود . اهمیت این عارضه به این دلیل است که عفونت مانع جوش خوردن قطعات شکسته می شود .

درمان

در عفونت حاد براساس درناژ کامل و درمان طبی ضد میکروبی است .

در عفونت مزمن عمل جراحی اندیکاسیون پیدا می کند و درحین جراحی تمام سکستروم ها را باید برداشت و استخوانی که با حفرات کوچک محتوی چرک به صورت لانه در آمده است باید تراشیده وبرداشته شود . در صورت بزرگ بودن حفرات آنها را تخلیه نموده و براساس مکان آنهابه وسیلة زبانه های پایه دار عضلانی یا پیوندهای پوستی یا پیوند استخوان اسفنجی از استخوان ایلئوم پر نمود .

تأخیر درجوش خوردن

درصورتی تاخیر در جوش خوردن وجود دارد که قطعات شکسته بعد از گذشت 3 تا 4 ماه بعد از شکستگی هنوز متحرک باشند .

علل تاخیر درجوش خوردن همان علل جوش خوردن هستند که در مبحث عدم جوش خوردن به آنها اشاره شده است .

درمان

در مراحل اول درمان منتظر ماندن است ودر صورت عدم جوش خوردن بعد از 6 ماه جراحی اندیکاسیون می یابد .

عمل جراحی ارجح پیوند استخوان است اما در بعضی موارد که کال در هر دو سمت شکستگی تشکیل شده است فیکساسیون داخلی به تنهایی و بدون پیوند استخوانی کافی است .

عدم جوش خوردن

اگر بعد از چندما شکستگی جوش نخورد تغییرات رادیولوژیک به صورت زیر ظاهر می شود :

انتهاهای شکستگی گرد ومتراکم می شود وخط شکستگی واضح تر دیده می شود . از نظر پاتولوژیک به نظر می رسد کهروند ترمیم پایان یافته است و کال دیده نمی شود و فاصله بین استخوان بوسیله بافت فیبروپر می شود و حتی ممکن است مفصل کاذب تشکیل شود .

اتیولوژی عدم جوش خوردگی

عفونت

خونرسانی ناکافی

حرکت بین قطعات شکسته

وجود نسج نرم بین قطعات شکسته

جداشدن بیش از حد قطعات از همدیگر

حل دشن هماتوم شکستگی بوسیلة مایع سینوویال ( در شکستگی های داخل مفصلی )

وجود فلز خورنده در نزدیک شکستگی

تخریب استخوان ( مانند تومور )

درمان

درمان براساس مکان شکستگی و میزان ناتوانی ایجاد شده متغیر است .

اگر عدم جوش خوردن موجب ناتوانی جزئی شود ( مانند شکستگی اسکافوئید ) بهتر است نادیده گرفته شود اما اگر این عارضه موجب ناتوانی شود درمان جراحی لازم است که شمل پیوند استخوان ، جایگزینی بوسیلة پروتز وانتقال عروق به همراه استخوان زنده است و در صورت عدم موفقیت راههای قبلی در نهایت از تحریک الکتریکی – مغناطیسی می توان استفاده نمود .

نکروز آواسکولر

این عارضه نزدیک انتهای مفصلی استخوان رخ می دهد مخصوصاً هنگامی که قطعة انتهائی فاقد اتصالات نسج نرم عروق است و خونرسانی آن از طریق عروق داخل استخوان صورت می گیرد و این عروق تغذیه ای به علت تروما پاره می شوند .

بتدریج استخوان بدون رگ ساختمان ترابکولار خود را از دست داده و گجرانولار یا ریگی می شود ودر نهایت به صورت توده ای بی شکل بر روی هم دچار کلاپس می شود .

مکانهای شایع نکروز آواسکولر عبارتند از سرفمور بعد از شکستگی گردن فمور یا دررفتگی هیپ ، نیمة پروگزیمال استخوان اسکافوئید بعد از شکستگی کمر اسکافوئید ، تنة تالوس بعد از شکستگی گردن تالوس . گاهی کل استخوان بعد از در رفتگی مبتلا به نکروز آواسکولر می شود که بعنوان مثال می توان استخوان لوئیت رانام برد .

یافته های رادیوگرافیک

عدم وجود استئورپورز ناشی از عدم مصرف عضو شکسته در استخوان مبتلا به نکروز آواسکولر

در اسکن رادیوایزوتوپ بوسیله تکنتیوم عدم جذب ماده رادیوایزوپ توسط استخوان درگیر و دیده شدن آن به صورت ناحیة سرد وجود دارد .

درمان

به علت از بین رفتن ساختمان مفصل مجاور جراحی در مراحل اولیه اندیکاسیون دارد .

سوراخ کردن قطعة‌آواسکولر با یا بدون پیوند استخوان و خارج کردن قطعة آواسکولر و در صورت لزوم بازسازی مفصل با نوعی آرتروپلاستی یا ثابت کردن مفصل بوسیلة آرترودز روشهای جراحی معمول می باشند .

بد جوش خوردن

این اصطلاح در مواردی به کار می رودکه دفورمیتی حاصل از نظر بالینی واضح باشد .

درمان

در مواردی که ناتوانی ایجاد شده خفیف است نیاز به اصلاح وجود ندارد . اما اگر ناتوانی